اندونزی به عنوان بزرگترین مجمع‌الجزایر جهان، با اقتصادی ۱.۱ تریلیون دلاری، شانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان است و به رغم روبرو بودن با چالش‌هایی مانند نابرابری درآمد، شکاف‌های زیرساختی و پیچیدگی های قانونی مقرراتی، با اتکا به دیپلماسی اقتصادی فعال از طریق عضویت در سازمان‌های بین‌المللی، انعقاد توافق‌نامه‌های تجارت آزاد ، تمرکز بر تجارت با آسیا (به‌ویژه چین )، توسعه زیرساخت، ارائه مشوق‌های سرمایه گذاری، تنوع بخشی به صادرات و ارتقای توانمندی‌های کسب و کارهای کوچک و متوسط در پیِ ارتقای جایگاه خود در تجارت جهانی است.
این کشور با وجود پتانسیل‌های اقتصادی بالا، جایگاه ضعیفی در دیپلماسی اقتصادی ایران دارد. سهم ایران در تجارت خارجی اندونزی کمتر از یک درصد است. ایران در رقابت با رقبای نفتی خود در منطقه، مانند عربستان_سعودی و امارات متحده عربی ، برای حضور در بازار اندونزی موقعیت ضعیفی دارد.
تحریم‌ها مهم‌ترین مانع توسعۀ روابط تجاری دو کشور محسوب می‌شود و تا زمانی که این تحریم‌ها ادامه داشته باشد، فرصت چندانی برای توسعۀ سریع روابط تجاری وجود نخواهد داشت.
همکاری در بندر چابهار می‌تواند یکی از راه‌های توسعۀ روابط تجاری دو کشور باشد. این بندر از تحریم‌های آمریکا مستثناء شده و می‌تواند به عنوان حلقه‌ای برای دسترسی اندونزی به بازارهای آسیای مرکزی و روسیه باشد. سرمایه گذاری مشترک دو کشور در بندر چابهار می‌تواند مورد توجه قرار گیرد.
کلیک کنید دریافت فایل pdf
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.